Μελιτζάνα

Η μελιτζάνα( (επισ. Solanum melongena)  είναι ποώδες φυτό και ανήκει στην οικογένεια Solanaceae.

Είναι πολύ απαιτητικό σε υψηλές θερμοκρασίες και στην πλήρη ανάπτυξή του μπορεί να φτάσει και τα 80 εκατοστά.Ο βλαστός της  είναι τρυφερός, θαμνώδης και έχει συνήθως μικρά αγκάθια. Καθώς το φυτό αναπτύσσεται οι βλαστοί της ξυλοποιούνται και γι αυτό και δεν χρειάζεται υποστύλωση και κλάδεμα.

Θέλει έδαφος καλα αρδευόμενο και αποστραγγιζόμενο, γιατί σε άλλη περίπτωση θα δώσει καρπούς με πικρή γεύση.Το έδαφος θα πρέπει να έχει pH μεταξύ 5,5 και 8,0.

Η σπορά γίνεται κατά τον Φεβρουάριο εώς το Μάιο για υπαίθριες καλλιέργειες και για θερμοκηπιακές από τον Δεκέμβριο.

Η ιδανική θερμοκρασία για να βλαστήσουν οι σπόροι μελιτζάνας είναι 24-32 C. H μεταφύτευση θα πρέπει να γίνεται όταν έχει ξεπεραστεί ο κίνδυνος χαμηλών θερμοκρασιών (μπαίνει τελευταία μετά την πιπεριά και την τομάτα) γιατί υπάρχει ευπάθεια του φυτού σε θερμοκρασίες κάτω των 12 βαθμών Κελσίου. Η μεταφύτευση γίνεται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους περίπου 1 μέτρο και 60 εκατοστά πάνω στη γραμμή.

Θέλει αρκετή φροντίδα μετά τη φύτευση όπως συχνές αρδεύσεις (ιδιαίτερα όταν όταν το φυτό έχει καρπούς), επιφανειακές λιπάνσεις, ζιζανιοκτονία και καταπολέμηση εχθρών.

Καλό είναι να προτιμάται η στάγδην άρδευση και να αποφεύγεται το πότισμα με τεχνική βροχή. Η άρδευση με τεχνητή βροχή μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη μυκητολογικών ασθενειών. Επίσης θα αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί είναι το πότισμα κατά την ωρίμανση των καρπών. Κατά το στάδιο αυτό το υπερβολικό πότισμα οδηγεί στην παραγωγή πικρών καρπών.

Οι συνηθέστερες ασθένειες είναι ο περονόσπορος,η βοτρύτιδα, οι τραχειομυκώσεις,η σκληροτιγιαση κ.α.Επίσης σοβαρές ζημιές μπορούν να προκαλέσουν τα ζωικά παράσιτα καθώς και οι ιώσεις.

Η συγκομιδή των καρπών συνήθως γίνεται πέντε μήνες μετά τη σπορά ανάλογα με την ποικιλία.

Οι πιο γνωστές ποικιλίες μελιτζάνας είναι η Αργειτικη και η Τσακώνικη (με καρπούς μακριούς, ιώδης και καλλιεργείται κυρίως στο Λεωνίδιο και συγκαταλέγεται στα προιόντα ΠΟΠ), της Σύρου (με σκούρους χονδρούς) και του Λαγκαδά (με καρπούς μακριούς, σκούρους).

Η μελιτζάνα μπορεί να καλλιεργηθεί με φασόλια, βασιλικό, σπανάκι, αμάραντος (τα φασόλια τις προστατεύουν από το σκαθάρι της πατάτας και ο αμάραντος από τα επιβλαβή έντομα) ενω θα πρέπει να αποφευχθεί η συγκαλλιέργεια με συγγενικά της είδη όπως πατάτες, τομάτες και πιπεριές.